Visoko: Politička “Gola istina”
Ulaskom u kalendarsku 2016. godinu, a iz perspektive “javne riječi” koju artikulišu ovdašnji mediji, blogeri i “analitičari” na društvenim mrežama, evidentno je da smo u izbornoj godini.
Bacanje “mamaca” započeli su “mediji”, ali i politički akteri. Naziru se “perspektivci” i “negativci”, a inputiraju fabrikovane splaćine za analitičke osnove na kojima bi se trebao graditi politički diskurs političkih aktera na predstojećim Lokalnim izborima 2016.
Razočaravajuća činjenica se ogleda u tome što “dušobrižnici” nam nude “svoje viđenje stvari” koje je neodrživo u bilo kojoj komparaciji sa činjenicama egzaktno dokazivim. S političke strane su razumljive ideološke i dogmatske odrednice, ali je javnosti nejasno medijsko svrstavanje “ZA” jedne, a eksplicitno “PROTIV” drugih.
Ulaskom u personaliziranje političkog života, a to traje već nekoliko zadnjih izbornih ciklusa, od kada su “nazovimo mediji”, a ustavari BLOGERI pošli unovčavati vlastti “medijski prostor”.
Potsjetimo se “zakivanja u zvijezde” vijećnika, kao što su Pihljak ili Dervišević, koji su nedugo nakon takvih medijskih glorifikacija “pobrisani” sa ovdašnje političke scene.
Glorifikovanje “političkih projekata” bez adekvatnog političkog kadra, koji osim “dobre volje” ne raspolaže s drugim političkim adutima, najilustrativnije se isčitava kroz “stabilnije” političke partije kao što je SDP. Visočki SDP i pored činjenice da se radi o partiji sa svim predispozicijama da bude “korektivni” faktor društvenih prilika, pretvorio u NVO projekt iz kojeg se, u svakom političkom koraku, može isčitavati primordijalni interes nekolicine aktivista u istom.
Budimo precizniji. To što danas nazivamo partijama, nisu ništa drugo, a niti bolje od NVO sektora – personalizirane nekolicine ambicioznih diletanata. Uz časno izuzeče malobrojnih, koji još uvijek politiku doživljavaju ideološkom, a ne pragmatičnom društvenom igrom.
U takvoj konstalaciji stvari, a na bazi real-politike, činjenica, analitičkih pokazatelja i iskustvene prakse, iluzorno je “prodavanje magle” da bilo koji pojedinac iz bilo koje participirajuće partije u političkom životu Visokog ima kapaciteta da promjeni ovdašnje okolnosti.
Politika je timska igra! Autokratija, jednoumlje i slični modeli djelovanja se brzo obruše. Svi slučajevi “demokratskih trvljenja” u bilo kojoj partiji se isčitava “raspadom aktuelne garniture” ili “problemom”. Znači, kako god da se djeluje u ovdašnjim političkim partijama, ovdašnji spin majstori će to negativno karakterisati.
Iz ovakve perspektive sagledavati politički ambijent u Visokom, znači imati (prije svega) izrazit samokritički diskurs – osloboditi se sentimentalnosti i činjenice da sve aktere poznajemo i prema istima imamo neki vlastiti sud, predrasudu ili pretpostavku, bilo pozitivnog ili negativnog karaktera.
Krenimo redom, ili bolje obrnutim redom u kratak osvrt na političku scenu Visokog. I da odmah, na početku isključimo “argument dobre volje – ispravnog nijeta”. Za političko djelovanje treba imati kvalifikacione preduslove i kompetentne reference.
– Demokratska fronta Željka Komšića je najmlađa politička opcija sa parlamentarnim statusom.
Od postojanja do danas ovdašnjoj javnosti se nisu promovirali, niti ponudili svoje političke vizije. Takav, neviđeni i ignorantski odnos prema javnom mnijenju nije zapamčen na ovdašnjoj političkoj sceni.
– BPS Sefera Halilovića sa Senadom Trakom na čelu, odavno je društvo jednog lica. Od svog postojanja u Visokom do danas, jedini politički potez vrijedan pažnje bio je “brisanje” vijećnika Dreviševića s političke scene ovog grada.
– Stranka za BiH u Visokom ne zavređuje pažnju. Potrošena u vremenu ličnih interesa i neprincipijelnih talova.
– SBB Fahrudina Radončića ima svu neophodnu “društvenu podršku” za daleko bolje i efikasnije djelovanje, međutim – sujetnost, karijerizam, unutarstranački antagonizmi im ne dozvoljavaju da se politički artikulišu i poziciniraju kao politički faktor. Kako god da ih se analizira, sa posljednjim koalicionim aranžmanima sa SDA BiH, a imajući na umu predizborni “rat” ovih dviju partija – teško se oteti dojmu da SBB sa Fahrudinom Radončićem politiku valorizuje brojem “uhljebljenja” vlastitog političkog kadra.
Sva politička principijelnost stranke počinje i završava s političkom voljom i viđenjem Lidera.
Iz visočke perspektive, a počevši od činjenice da je Džemil Ugarak “birao” partijsko članstvo i fabrikovao ga, u Visokom se na poziciji predsjednika Općinske organizacije izmjenjalo više kadrova nego što stranka broji godina od nastanka.
– S Refikom Kurgašom na čelu A-SDA Visoko, a s pravom se može reči i šire, postaje politički respektabilan faktor. Ne treba zaboraviti dobre temelje ove partje koje su postavili vjećnici Admir Mostić i Jasmin Dlakić.
Znam da će mnogima zasmetati činjenica da su politički kadrovi ove partije, u ovom trenutku možda i najkompetentniji na političkoj sceni.
– SDA u Visokom, svidjelo se to kome ili ne, jedini je politički faktor koji ima kapaciteta za političko djelovanje i kreiranje društvenih prilika. Dva desetljeća pozicioniranja vlastitih kadrova po svim nivoim vlasti i društvenim institucijama i ustanovama – njihovu infrastrukturu čini najstabilnijom na svim nivoima društvene zajednice.
Od “raspada prve garniture SDA kadrova” u Viskom, tamo negdje početkom 2000. godine, pa do danas imamo u kontinuitetu “demokratske procese” u istoj, kolokvijalno kazano unutarstranačka previranja koja se prevazilaze demokratskim metodama, a bez naglih lomova na društveno-političkoj sceni Visokog.
Svidjelo se to nekom ili ne, jedino SDA Visoko u kontinuitetu manifestira “demokratsko sazrijevanje”, za razliku od drugih u kojima imamo nagle kadrovske promjene i skromne ili nikakve političke rezultate.
Bez ikakve namjere da se SDA Visoko favorizuje u odnosu na druge, političke partije u svojoj osnovi animiraju građane koji nemaju građansku političku kulturu, a takvo nam je i izborno tijelo.
Politički diskurs se formira na populističkoj retorici s jedne strane, dok na drugoj strani imamo procese “uhljebljavanja političkih kadrova” i raspodjelu društvenih dobara na partijske oligarhije.
“Demokratizacija” u SDA na svim nivoima partijske infrastrukture je proces koji je evidentan posljednjih godina. I svi ti procesi, trubulencije i nesuglasice se rješavaju političkim mehanizmima, za razliku od drugih partija u kojima se odvijaju secesionistički procesi – slučaj Komšića i DF BiH, najsvježiji primjer na državnom nivou ili u visočkoj praksi SBB-a koji u kantonalnoj skupštini postaje opozicija sama sebi: da zastupnici te partije glasuju protiv vlastitih kandidata i partijske politike.
Na kraju, još jednom naglašavamo da ovaj osvrt nema namjeru da favorizuje bilo koga ili osporava neku od partja ili pojedinaca.
“GOLA ISTINA”, obično nikom se ne sviđa, a kako je politika pragmatična igra, krajnje je vrijeme da se oslobodimo ideloških dogmi i zanesenjaštva. Lokalne zajednice iziskuju konkretna rješenja na egzistencionalna pitanja.
Sve dok na tim osnovama ne bude kreirana ovdašnja politika imat ćemo fabrikovanu političku scenu – smislenu i svrsishodnu ublehašima i političkim diletantima.
M.H. – magazinplus.eu
